– Ognjen Amidžić od kako je postao otac po drugi puta, više se uopšte toliko ne pojavljuje u javnosti. Kako je nedavno izjavio, puno više vremena posvećuje supruzi i sinu, a ostatak je na televiziji gdje ima svoje obaveze prema emisiji koja je možda i najgledanija u cijelom regionu.
Rođen u Beogradu, Srbija 1982. godine, Ognjen Amidžić, renomirani srpski novinar i televizijski voditelj, stekao je istaknutost svojim izuzetnim radom na raznim televizijskim programima, pokazujući svoj talenat u vođenju intervjua i zabavnih emisija. Sa svojim zadivljujućim šarmom i divnim smislom za humor, Amidžić je brzo postao omiljena figura na malim ekranima, stekavši široko priznanje i popularnost.
Amidžić se aktivno bavi humanitarnim poduhvatima i aktivno je prisutan na raznim društvenim mrežama. Pre razvoda 2010. godine, Amidžić i Milica Marković bili su u braku četiri godine. Njihovo venčanje obavljeno je u junu 2006. godine u manastiru Kaona kod Šapca, iako su retko viđani zajedno u javnosti. Razvod je prošao diskretno, jer je Milica svoj lični život radije skrivala i uzdržavala se od slikanja sa partnerom. Dok je Ognjen javna ličnost, Miličina profesija joj omogućava da zadrži određeni nivo odvojenosti od medijske eksponiranosti. U zajedničkom saopštenju za javnost, priznali su da je njihova ljubav izbledela, ali su naglasili njihov prijateljski odnos. Obostrano su se složili da je prijateljski razvod najprikladniji način djelovanja.
Nakon što su priznali emotivnu distancu koja se stvorila između njih, Ognjen i Milica su doneli jednoglasnu odluku da raskinu brak. Njihov glavni prioritet je održavanje prijateljskog odnosa i ljubazno traže da se poštuje njihova privatnost. Ognjen Amidžić je nedavno govorio o svom prvom braku, otkrivši da je u njega ušao zbog društvenih očekivanja, a ne zbog istinske lične spremnosti. Trenutno se priprema za predstojeći treći brak sa Minom Naumović. Osim toga, par željno iščekuje rođenje svog prvog djeteta.
BONUS TEKST:
Slaviša Pavić Pirke tragično je izgubio život 18. avgusta 1993. godine. Sjedio je u restoranu FK Bežanija kada su mu tri metka iz “kalašnjikova” probila grudni koš, od čega je poginuo.
Sa 26 godina bio je poznat kao najekscentričnija figura 1990-ih. Nažalost, njegov život je tragično prekinut, a identitet njegovog napadača do danas ostaje misterija. Uoči svoje tragične smrti 18. avgusta 1993. godine, Pirke, blizak prijatelj Dragana Nikolića Gagija, ispričao je proročanski san koji kao da je nagovestio događaje koji su se odigrali u bašti restorana FK Bežanija.
U snu se našao u prisustvu preminulog Kneleta i pape, koji su stajali uz njega. Papa se okrenuo prema njemu i izgovorio riječi: „Idi u crkvu i daj novčani prilog.
Uprkos tome što se smatrao jednom od najekscentričnijih figura underground scene tokom 90-ih, nedostatak medijske eksponiranosti spriječio ga je da stekne široko priznanje. U antologijskom dokumentarcu „Vidimo se u čitulji“ Kristijan Golubović mu je odao počast nezaboravnim citatom koji mnogima ostaje urezan u sjećanje.
Uslov za oduzimanje života Pirkea bio je da je deset osoba moralo biti povrijeđeno.
Udruživanjem sa Mihajlom Divcem, Pirketom i Aleksandrom Kneževićem Kneletom formiran je najekscentričniji trio u Beogradu. Pirket je posebno ulijevao strah u srca svih, jer nije bio uplašen i spreman za svaku situaciju. Prema upućenom izvoru upoznatom sa događajima burne prošlosti Srbije, Pirket je posedovao nenadmašnu smelost. Prema izvoru, napadači nisu imali alternativu osim da ga brutalno ubiju zbog straha od njegove nepokolebljive hrabrosti i nedostatka oklijevanja u sukobu s protivnicima.
U jeku haosa koji je izbio 16. avgusta 1993. godine, u okviru bašte FK Bežanija, Slaviša Pavić Pirke se našao kako sjedi na samo pola metra od Dragana Nikolića Gagija s desne strane, a s lijeve strane konobarica. Upravo u tom trenutku zaiskrila je nepobitna veza između Pirkea i konobarice. Tragično, pucnjava koja je usledila odnela je Pirkeov život, označivši je kao jedan od najžešćih sukoba na underground sceni Beograda.
Izostanak dodatnih žrtava bio je sasvim slučajan, uprkos potencijalnoj smrti svakog od deset ranjenih pojedinaca. Napadači su uspeli da izbegnu otkrivanje pošto su ispalili vatru iz “kalašnjikova”, “škorpiona” i pištolja. Kristijan Golubović se osvrnuo i na tragični gubitak Pirkea, tvrdeći da je njegova smrt bila namerna, čak i po cenu ranjavanja deset nevinih prolaznika. Ovo otkriće djelimično razjašnjava proračunatu odluku napadača da organizuju zasedu u granicama kafića.
Umjesto da ide u crkvu, Gagi je tragično izazvao Pirketovu smrt svojim postupcima za volanom.
U vreme ubistva Dragan Nikolić Gagi, koji je sedeo pored Pavića, otkrio je da je Pirke noć uoči nemilog događaja sanjao predosećajno. predviđajući tok događaja koji su se odvijali.
- U noći koja je prethodila tragičnom događaju, Pirke i ja smo se divno proveli u prijatnom društvu Tanje i Valentine, uživajući u umirujućim melodijama narodne muzike plutajući na splavovima. Kako se zora bližila, oprostili smo se od devojaka i povukli se u iznajmljeni stan na Bežanijskoj kosi, koji se obično naziva „Uredili smo kauč u glavnom dnevnom boravku, ali su mi san dva puta prekidale mučne noćne more. Po buđenju sam otkrio Pirke sedi u fotelji, vidno uznemiren i izbezumljen“, priseća se Dragan Nikolić.
Čuvši Pirkeovu pritužbu na nemiran san i san pokojnog Aleksandra Kneževića Kneleta, koji je tragično završio u „Hajatu“, Nikolić je ostao zatečen. Pirke je u snu ispričao kako je vidio Kneleta pored svećenika, koji je pružio ruke prema njemu i pozvao ga da finansijski doprinese crkvi. U snu se pojavila i bijela koza. S obzirom na njegovu pobožnu prirodu, Nikolić je predložio da zajedno idu u crkvu. Uobičajena je bila praksa da ga Pirke prati na bogosluženju. Na put su krenuli Nikolićevim „golfom 2“ i uputili se do crkve Svetog Đorđa, koja se na zgodnom mestu nalazi u blizini stadiona FK Bežanija.
